Η Δημοτική Ενότητα Ευρωπού είναι μια από τις σημαντικότερες, ιστορικά, περιοχές του δήμου Παιονίας, ενώ ο ομώνυμος Κούρος έκανε γνωστό τον Ευρωπό σε όλη τη χώρα. Ο Ευρωπός αποτελείται από τις Τοπικές Κοινότητες του Αγίου Πέτρου, της Μεσιάς, του Πολυπέτρου και της Τούμπας.

Ο Ευρωπός στην αρχαιότητα
Οι ανασκαφές που αποκάλυψαν την ιστορία της πόλης της Ευρωπού ξεκίνησαν το 1989 από τα κοιμητήρια της κωμόπολης. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα μεγάλο τμήμα της νεκρόπολης της αρχαίας Ευρωπού και τα στοιχεία οδήγησαν στην ανακάλυψη της προϊστορικής πόλης που βρίσκεται περίπου 1 χιλιόμετρο από τη σύγχρονη πόλη. Από τα κορυφαία αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή είναι το γλυπτό ενός Κούρου, το οποίο βρέθηκε σε αγροτεμάχιο κατά τη διάρκεια άροσης, το 1966. Το άγαλμα, σε φυσικό ύψος 1,80 μέτρα, παραπέμπει στη μορφολογία του Κούρου και πρόκειται για προϊόν νησιώτικου και πιθανότατα κυκλαδίτικου εργαστηρίου, όπως φανερώνει η σύσταση προέλευσης του μάρμαρου. Ο Κούρος χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. και θεωρείται από τα πλέον όψιμα παραδείγματα της σειράς των Κούρων, διότι τα χέρια και τα πόδια έχουν σχεδόν αποκολληθεί από το σώμα, ενώ παριστάνεται με κοντά μαλλιά, αντίθετα με τη χαρακτηριστική κόμη των υπολοίπων που γνωρίζουμε.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ο Κούρος του Ευρωπού ήταν «επιτάφιο σήμα», ενός επιφανούς πολίτη, ντόπιου ή και αποίκου από τη Νότια Ελλάδα, εγκαταστημένου στην αρχαία πόλη. Η ανεύρεση του στην περιοχή φανερώνει τις εμπορικές και κοινωνικο-οικονομικές σχέσεις του Ευρωπού με τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις. Η θεωρία αυτή ενισχύεται από τα όστρακα (κομμάτια αγγείων) κορινθιακής ή αττικής μελανόμορφης και ερυθρόμορφης εισαγμένης κεραμικής που αποκάλυψε η ανασκαφική έρευνα.

Νεότερη ιστορία
Το Σεπτέμβριο του 1924 οι μουσουλμάνοι κάτοικοι του Ευρωπού (τότε με την ονομασία Ασικλάρ), αντικαταστάθηκαν από προσφυγικές οικογένειες της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Το χωριό δεν ήταν έτοιμο για την έλευση των προσφύγων με αποτέλεσμα οικογένειες να φιλοξενούνται προσωρινά στα δωμάτια των 150 περίπου σπιτιών των μόνιμων κατοίκων του Ευρωπού. Πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να μείνουν σε αποθήκες, στάβλους, παραπήγματα, ακόμη και στην ύπαιθρο. Το 1925, στα βοσκοτόπια του χωριού, χτίστηκαν από τον Οργανισμό Αποκαταστάσεως Προσφύγων νέες κατοικίες για την εγκατάσταση τους. Λέγεται ακόμη ότι το όνομα «Ευρωπός» προέκυψε από την επιγραφή στο κατώφλι ενός τουρκικού σπιτιού που έγραφε «Ευρωπαίων η πόλις».